چرا اعتیاد در نوجوانان عود میکند؟
مقدمه
نوجوانانی که یک بار مواد را مصرف میکنند، ممکن است پس از آن بهطور منظم مصرف کنند و سپس بارها شروع و متوقف کنند. در درمان اعتیاد در نوجوان، عود یک مانع بزرگ برای بهبودی است. عود در میان نوجوانان شایعتر است و یک مشکل بزرگ است. بنابراین، این مطالعه با هدف شناسایی عوامل مؤثر بر طول مدت عود در نوجوانان انجام شد.
در یک مطالعهی چند مرکزی و مقطعی در مجموع 157 نوجوانی که بین ژانویه 2020 تا مارس 2020 به 4 مرکز مختلف ترک اعتیاد کودکان و نوجوانان مراجعه کرده بودند، بررسی شدند. «فرم بررسی نمایه اعتیاد نوجوانان» بهصورت چهرهبهچهره برای شرکتکنندگان اجرا شد. با توجه به مدت عود تعیین شده با این فرم، موارد بهصورت جداگانه قبل و بعد از 1 ماه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
روش مطالعه
حجم نمونه شامل 112 نفر مرد و 45 نفر زن با میانگین سنی 17 سال بود. مصرف شاهدانه (حشیش) ، شروع دیرهنگام درمان، سابقهی درمان روانی-اجتماعی کمتر ، سرپایی و سابقهی درمان بستری بهطور معنی داری با عود قبل از 1 ماه همراه بود. مصرفکنندگان شاهدانه تقریباً 4 برابر بیشتر احتمال عود در کمتر از یک ماه داشتند، در حالی که مصرفکنندگان اکستازی تقریباً 4 برابر بیشتر احتمال داشت در طول یک ماه عود کنند. در تجزیه و تحلیلی که برای تعیین عوامل پیشبینیکننده مدت عود انجام شد، مشخص شد که عدم حضور در مدرسه و دریافت کمتر درمان بستری عود را پیشبینی میکنند.
این مطالعه از نظر ضرورت مداخلات اولیه و خدمات مراقبتی پس از درمان قابل توجه است. در حال حاضر، مطالعات بسیار کمی وجود دارد که عوامل مؤثر در عود اعتیاد در نوجوانان را بررسی کند. طبق بررسی ما، هیچ مطالعهای عوامل مؤثر بر مدت عود در نوجوانان بررسی نکرده است.
نقش مدرسه در اعتیاد در نوجوانان
بهخوبی نشان داده شده است که حضور در مدرسه و پیوند کیفی ایجاد شده با مدرسه از فرد در برابر مصرف مواد محافظت میکند. گزارشهای مراکز توانبخشی کودکان و نوجوانان نشان میدهد که در کودکان این مراکز میزان حضور در مدرسه و موفقیت تحصیلی پایین و مشکلات انضباطی زیاد است. بدیهی است که بخش قابل توجهی از این کودکان به مدرسه نرفتهاند. عدم حضور در مدرسه منجر به شکاف قابل توجهی در روند شد نوجوانان میشود. مدرسه که کارکردهایی مانند حمایت اجتماعی و پیشگیری از مشکلات رفتاری دارد، نقش بهسزایی در پیشگیری از اعتیاد در نوجوانان دارد.
در مطالعهای که نتایج 12 سالهی برنامههای پیشگیری در ایسلند را مورد بررسی قرار داد، نشان داد که برنامههایی که در آن والدین تحت نظارت قرار میگرفتند و نوجوانان در فعالیتهای ورزشی شرکت میکردند با پیشآگهی خوبی همراه بود، در حالی که اوقات بطالت با پیشآگهی ضعیف همراه بود. مطالعهای که رابطه بین فعالیتهای اوقات بطالت و اعتیاد در نوجوانان، از جمله 1843 دانشآموز کلاس نهم و دهم، بررسی کرد، نشان داد که ورزشهای فردی با مصرف کمتر مواد مرتبط است.
لذا توجه به نوع مشارکت کودک یا نوجوان در مدرسه میتواند نشانگر مفیدی برای پیشآگهی او در زمینهی اعتیاد باشد.