یافته های یک مطالعه: قوانین مصرف پزشکی حشیش، میزان مرگ و میر مواد افیونی را کاهش نمی‌دهد.

این مقاله می‌تواند شما را با معایب قانونی کردن مصرف حشیش ومضرات احتمالی درمانی و پزشکی آن در درمان اعتیاد، وابستگی یا سوء مصرف مواد افیونی (تریاک، شیره و هروئین) در مقایسه با داروهایی مانند متادون، بوپرنورفین آشنا کند. هنگامی که مطالعه‌ای در سال 2014 در نشریه‌ی JAMA نشان داد که ایالت‌هایی که دارای قانون مصرف پزشکی شاهدانه هستند، میزان مرگ ناشی از مصرف بیش از حد مواد افیونی در مقایسه با ایالت‌هایی که چنین قوانینی ندارند، کمتر است، برخی از سیاست‌گذاران و طرفداران مصرف پزشکی حشیش این یافته‌ها را به این معنی تفسیر کردند که مصرف پزشکی حشیش می‌تواند به رفع بحران مواد افیونی کمک کند. چندین ایالت، تا آنجا پیش رفتند که حشیش پزشکی را به عنوان درمانی برای اختلال در مصرف مواد افیونی تأیید کردند. اکنون یک مطالعه در مجموعه‌ی مقالات آکادمی ملی علوم، نشان می‌دهد که قانونی شدن حشیش برای مصارف پزشکی نرخ مرگ و میر ناشی از مواد افیونی را کاهش نداده است.

قانون آزادی حشیش یا همان گل، ماریجوانا یا گراس و نقش پزشکی آن در درمان اعتیاد و وابستگی به مواد افیونی مانند تریاک، شیره و یا هروئین.

تفاوت نتایج مطالعه‌ی اخیر با مطالعه‌ی پیشین

مطالعه‌ی قبلی، که شامل داده‌های به دست آمده از سال 1999 تا 2010 بود، نشان داد که در ایالت‌هایی که قوانین مصرف پزشکی حشیش داشتند، مرگ و میر مصرف بیش از حد مواد افیونی 24.8 درصد کاهش داشته‌است. هنگامی که محققان در این مطالعه، با استفاده از  همان روش‌ها، داده‌های جمع‌آوری شده تا سال 2017 را بررسی کردند، دریافتند که ایالت‌هایی که قوانین مصرف پزشکی حشیش دارند، بین سالهای 1999 و 2017 افزایش 22.7 درصدی مرگ و میر ناشی از مصرف بیش از حد مواد افیونی را تجربه کردند.

آیا قوانین مصرف پزشکی حشیش مرگ و میر ناشی از مصرف مواد افیونی را افزایش می‌دهد؟

با این حال، بنابر نظر دکتر پلسی شوور، نویسنده‌ی اصلی این مطالعه، این بدان معنا نیست که قوانین مربوطه، مرگ و میر مواد افیونی را افزایش داده‌اند. او می‌گوید: «با تأکید بر نوسانان بالای مرگ و میر ناشی از مصرف مواد افیونی در یک دوره‌ی هفت یا هشت ساله، این دو مورد (یعنی مرگ و میرها ناشی از مصرف بیش از حد مواد افیونی و قوانین مصرف پزشکی حشیش) لزوماً با هم ارتباطی ندارند. متغیرها و عوامل دیگری در رابطه با مصرف بیش از حد مواد افیونی مانند وضعیت اجتماعی اقتصادی، تفاوت‌های منطقه‌ای یا حبس وجود دارند. فکر نمی‌کنم مقاله‌ی ما باید یا بتواند در نحوه‌ی تنظیم مقررات مصرف حشیش تفاوتی ایجاد کند،»

شوور ابراز نگرانی کرد که برخی از قانون‌گذاران، طرفداران حشیش و بیماران همچنان شاهدانه را به عنوان روشی برای درمان اختلال مصرف مواد افیونی ببینند، به ویژه به دلیل اینکه تقریباً غیر ممکن است که مصرف بیش از حد شاهدانه کشنده باشد.

شوور گفت: «اما این بدان معنا نیست که مصرف پزشکی حشیش جایگزین مناسبی برای درمان‌هایی است که به طور متداول، مانند تجویز بوپرنورفین و متادون انجام می‌دهیم. نگاه به مصرف حشیش برای چنین کاری نگران‌کننده است.»

تذکری از عضو شورای بیماری‌های اعتیادی انجمن روان‌پزشکان آمریکا

دکتر اسمیتا داس، عضو شورای بیماری‌های اعتیادی انجمن روان‌پزشکان آمریکا، که از پژوهش‌گران این تحقیق نیست، خطرات احتمالی جایگزینی حشیش را به جای درمان‌های مورد تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا گوشزد می‌کند: «اثرات متعاقب این کار  این است که افرادی که از درمان مبتنی بر شواهد می‌توانند بهره‌مند شوند، ممکن است به روی‌کردهای غیر مبتنی بر شواهد مانند حشیش متوسل شوند. این بدان معنی است که ما افرادی را که می‌توانند از متادون و بوپرنورفین بهره‌مند شوند به اندازه‌ی کافی درمان نمی‌کنیم.»
وی افزود: «10 تا 30٪ افرادی که از حشیش استفاده می‌کنند، به اختلالات روان‌پزشکی استفاده از آن مبتلا می‌شوند. من نگران استفاده از ماده‌ای هستم که می‌تواند اعتیادی جدید را برای درمان اعتیادی دیگر ایجاد کند، به خصوص وقتی که روش های بسیار خوب و مبتنی بر شواهد، برای درمان وابستگی به مواد افیونی داریم.»
پاییز گذشته، انجمن روان‌پزشکان آمریکا سندی را منتشر کرد که توسط شورای روانپزشکی اعتیاد در مخالفت با استفاده از حشیش به عنوان دارو تهیه شده بود. می‌توانید سند را این‌جا ببینید.

نیاز به تحقیق بیشتر در مورد کاربرد حشیش در درمان وابستگی به مواد افیونی

قبل از در نظر گرفتن حشیش به عنوان درمان پزشکی برای اختلالات مصرف مواد افیونی، شوور خواستار تحقیقات دیگری شد. وی گفت: «این یادآوری خوبی است، برای بررسی اینکه، چه مدارکی وجود دارد و چه مدارکی برای آن وجود ندارد. ما به داده‌های آینده‌نگر نیاز داریم که  در آن برخی از افراد مبتلا به اختلالات مصرف مواد افیونی از شاهدانه استفاده کنند و بعضی از آنها استفاده نکنند، تا بینیم که کدام نتایج بهتری دارد. با وجود این، چنین آرمایشی یک چالش خواهد بود. انجام مطالعات مربوط به حشیش که بتوانند شواهدی با کیفیت بالا ارائه کنند، کار سختی است. اداره‌ی مبارزه با مواد آمریکا در سال‌های اخیر اندکی سهل‌تر برخورد می‌کند (در مورد الزامات مطالعه راجع به حشیش)، اما هنوز تعداد کمی از افراد قادر به انجام چنین تحقیقاتی هستند.»

توصیه‌ی نهایی در مورد حشیش

در همین حال، داس، روانپزشکان را ترغیب می‌کند تا ارتباطی باز با بیماران در مورد این‌که چه موادی استفاده می‌کنند، برقرار کنند: «صرف نظر از این‌که، مصرفشان غیرقانونی است یا خیر، چگونگی سؤال کردن ما در مورد مصرف مواد باعث راحتی بیماران می‌شود. به جای اینکه بپرسم آیا شما حشیش استفاده می‌کنید؟ من می‌پرسم، آخرین باری که حشیش استفاده کردید کی بود؟»  داس اضافه كرد: «به جای اینكه بیمار را تحت فشار قرار دهید، سعی کنید درک کنید كه آنها از كجا می‌آیند و با چه شرایطی دست‌وپنجه نرم می‌کنند.» وی همچنین گفت: «ممکن است در بیمار مشکلی در ارتباط با مصرف حشیش وجود داشته باشد. هنگامی که بیمار آماده صحبت کردن در مورد آن شد و در مورد قطع مصرف فکر کرد، آن‌وقت، ما در مورد گزینه‌ها صحبت می‌کنیم. کار من ارائه‌ی اطلاعات و اطمینان یافتن از این است که بیمار داده‌ها را می‌داند.»

منابع:


منبع خبر:

https://psychnews.psychiatryonline.org/doi/10.1176/appi.pn.2019.8a8


منبع مقاله:

https://www.pnas.org/content/116/26/12624


منابع تصویر:

Image by Julia Teichmann from Pixabay

Image by OpenClipart-Vectors from Pixabay


اگر مبتلا به هریک از اختلالات ناشی از مصرف مواد و دارو هستید با دکتر ترابی تماس بگیرید.