رواندرمانی تحلیلی ( پویشی ) چیست؟
رواندرمانی تحلیلی یا پویشی (با روانکاوی یا روانکاوی اشتباه نشود) نوعی مداخله‌ی بالینی، مبتنی بر تئوری و اصول روانکاوی ( روانکاوی ) است. این روش درمانی از بسیاری جهات کاملاً شبیه روانکاوی است.
این درمان از نظریه‌های روانکاوی به عنوان چهارچوبی برای تدوین و درک فرآیند درمانی استفده می‌کند. در فرآیند رواندرمانی تحلیلی از این تئوری‌ها برای افزایش درک درست از خویشتن و تعمیق بینش در مورد مسائل عاطفی و تعارضاتی که زمینه‌ساز مشکلات موجود هستند، استفاده می‌شود.
معمولاً درمانگران از کاوش در افکار و احساسات ناخودآگاه، درک چگونگی رابطه‌ی بین درمانگر و بیمار (که ممکن است مربوط به تعارضات مراجع باشد)، تفسیر فرایندهای دفاعی‌ای (که مانع آگاهی عاطفی می‌شوند) و بررسی موضوعات مربوط به اعتماد به نفس استفاده می‌کنند.
برخی از تکنیک‌های بسیار خاص که در رواندرمانی تحلیلی استفاده می‌شوند:
تداعی آزاد:
مراجع آنچه را که به ذهنش متبادر می‌شود می‌گوید. سپس درمانگر الگوهای تداعی‌های مراجع را جستجو و تفسیر می‌کند تا با همراهی مراجع بتوانند معانی این الگوها را با هم بررسی کنند.
تجزیه و تحلیل رویا:
از احساسات سرکوب شده‌ای که در نمادهای رویاهای مراجع پنهان است، پرده برمی‌دارد. در رواندرمانی تحلیلی درمانگر به مراجع کمک می‌کند تا معنی و اهمیت آن نمادها را کشف کند.
تجزیه و تحلیل انتقال:
به بررسی چگونگی انتقال احساسات مراجع از یک شخص به شخص دیگر می‌پردازد. به عنوان مثال، احساسات سرکوب شده‌ی دوران کودکی مراجع نسبت به والدین، ممکن است به یک رابطه در دوران بزرگسالی و یا به درمانگر در طی فرآیند رواندرمانی، منتقل شوند.
اغلب، جلسات رواندرمانی تحلیلی بین یک تا چهار بار در هفته تشکیل می‌شوند. تمرکز درمانگر، بیشتر بر روی کاوش در تجارب درونی بیمار است؛ با تأکید بر اینکه همان تجربیات، در زندگی روزمره اتفاق می‌افتند، از وقایع و روابط مهم و تاثیرگذار گذشته منشأ می‌گیرند و همچنین در متن رابطه‌ی درمانی آشکار می‌شوند.
اثربخشی رواندرمانی تحلیلی، که اغلب به آن رواندرمانی مبتنی بر روانکاوی گفته می‌شود، به خوبی اثبات شده است. تحقیقات کنونی این روش را به عنوان یک درمان قدرتمند معرفی می‌کنند.
رواندرمانی تحلیلی برای چه کسانی مفید است؟
مبتلایان به افسردگی، مشکلات عاطفی، آسیب‌های عاطفی، الگوهای رفتاری نوروتیک، الگوهای رفتاری خود مخرب، اختلالات شخصیتی و یا مشکلات بین فردی، ممکن است از رواندرمانی تحلیلی سود ببرند.
رواندرمانی تحلیلی چگونه عمل می‌کند؟
براساس تئوری‌های روانکاوی زیگموند فروید، رواندرمانی تحلیلی از تکنیک‌های تحلیلی برای کمک به آزاد کردن افکار، تجربیات و احساسات سرکوب شده استفاده می‌کند، هرچند اکنون رواندرمانی تحلیلی نسخه‌ای تعدیل شده، عموماً مختصرتر و کم‌شدت‌تر از تحلیل‌های اولیه‌ی فرویدی است.
رابطه‌ی درمانی بین درمانگر و بیمار، عنصری اساسی در روند بهبودی بیمار است. بررسی انتقال احساسات و نیازهای اولیه (در گذشته) به افراد (شامل درمانگر و سایر افراد مهم زندگی) و رویدادهای کنونی؛ و مقابله با مقاومت، یعنی آن مرحله از درمان که مراجع با رهایی احساسات دردناک و سرکوب شده مواجه می‌شود و سعی می‌کند از برخورد با آنها خودداری کند دوجزء اصلی درمان هستند.
سرانجام، هرچه مراجع در مواجهه با مسائل خود راحت‌تر و از مقاومت کمتری برخوردار شوند و قادر به درک انگیزه‌ها و رفتار خود باشد، روند بهبودی شروع می‌شود.
آیا فکر می‌کنید به این درمان نیاز دارید؟ در ابتدا باید برای ارزیابی مراجعه کنید تا مشخص شود که آیا این درمان مناسب مشکل شما هست یا خیر. می‌توانید با ما تماس بگیرید.
